No więc tak... Popołudniu pogoda w miarę się wyklarowała i była tendencja, że będzie lepiej. Tak też było. Początkowo straszyło ciemną chmurą, ale potem było nawet słonecznie.
Nie miałem ochoty na jakieś szarpanie się, dlatego wybrałem się spokojną trasę przez Kowalę, Orońsko do Miszka i dalej do Domaniowa. W Domaniowie kilkuminutowy postój na zaporze i ogólny relaks. Powrót przez Przytyk i standardowo skręciłem do Gulina w Zakrzewie. Wyremontowali tutaj drogę to i spokojnie można jechać ponad 30kmh. I tutaj zaczęły się nieprzyjemne rzeczy.
Mając około 35kmh na liczniku tuż po koła z rowu wybiega mały piesek/szczeniak i jakby nigdy nic wpada na jezdnie. Po prostu wszystko dzieje się w jednej chwili, ja mam dłonie na rogach, więc na hamowanie nie ma czasu, odbijam w lewo. Przednie koło trąciło psa, ale nie przejechało go nim. Niestety tylne wpadło centralnie na zwierzaka. Dziwnie podbiło koło, a ja pomyślałem: "Ja pierdolę, przejechałem psa". Obejrzałem się za ciebie, nie widać było zwierzaka na jezdni, ale jego pisk nie pozostawiał wątpliwości. Zastanawiałem się czy się nie wrócić, ale nie zawróciłem. Czy to był błąd? Nie wiem.
Kilka chwil potem podjeżdża po mnie samochód, wyskakuje dwóch gości, zwala mnie do rowu z pretensjami, że niby kopnąłem ich psa. W tym momencie moja sytuacja stałą się mocno nieciekawa. Leżę w rowie, rower na mnie, a po głowie okłada mnie jakiś gość. Jedyne co mi przychodziło do głowy to myśl, że dobrze, że mam kask. Nie wiem jak by się to skończyło, ale zatrzymał się drugi samochód, wysiadł z niego kierowca co ostudziło emocje tych dwóch gości. Powiedzmy, że nastąpiła wymiana stanowisk, ale widząc, że nie ma to sensu ulatniam się. Straty w sprzęcie i na zdrowiu moim zerowe, no może jeden sinak, więc nie złożyłem oficjalnego zgłoszenia na policję.
Najbardziej w całej tej sytuacji szkoda psa, że ma takich nieodpowiedzialnych właścicieli.

PS. Będę chyba musiał znaleźć sobie nową pętlę pomiarową.

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 1

Standardowy piątkowy wypad. Chciałbym pokonać moją pętlę pomiarową poniżej godziny i myślę, że być może mi się to uda w tym roku. Dzisiaj pomiar trochę zakłócony, ponieważ zapomniałem bidonu i musiałem się kawałek wrócić. Miałem jechać na 40 km i trochę zastanawiałem się na rozjeździe stąd gorszy wynik.
Nawet ruszyłem na pętlę rozszerzoną, ale po dosłownie kilkudziesięciu metrach zaczęło mżyć i wróciłem się. Potem przestało, ale do domu wróciłem tuż przed samym deszczem. Gdybym pojechał do Golędzina to wróciłbym mokry.
Samopoczucie: bardzo dobre, mimo dwóch niedospanych nocy.

Kategoria Szybki wypad, Asfalt Komentarze 0

Miałem ochotę na setkę. Można by ją zrobić nawet po puszczy, ale jakoś ciągnie mnie na jakieś poważniejsze podjazdy. Dopiero na nich widać ile jest się wartym i pozwalają poważniej zastanowić się nad posiadanymi umiejętnościami. Takim podjazdem dającym do myślenia, który znam najbliżej Radomia jest asfaltowy podjazd z Szydłowca do Huciska i dalej na Altanę.
Po dociągnięciu się na maksymalną wysokość we wsi Hucisko za plecami rozciąga się niezły widok. Można zazdrościć mieszkańcom takich widoków każdego dnia. Przystanąłem na chwilę, ponieważ warto zatrzymać się i przez moment popatrzeć. W między czasie wpadł mi do głowy pomysł, żeby jednak wjechać do końca na Altanę, chociaż moje kendy SBE, szczególnie tylna, stały się już niemal slickami. Mimo wszystko wjechałem w miarę sprawnie. Sucho to i nawet na kamieniach opona nie ślizgała się. Za to na zjeździe nie wytrzymały. Brak uślizgów na podjeździe dodał mi animuszu i podczas zjazdu prawie na hamowałem. Skończyło się to dobiciem dętki i snake'iem. Po wyjechaniu na asfalt, jeszcze raz chciałem podjechać na do końca drogi, ale coś ciężej było niż kilkanaście minut temu. Spojrzałem na oponę z tyłu i jakoś tak mało powietrza. Sprawdziłem paluchami i zdecydowanie za miękka kiszka. Rower w trawę i czas na pitstop. Spróbowałem dopompować, ale tylko złamałem zaworek przy wentylu. Dętka nadawała się już tylko do śmietnika. Nie żal, bo i tak już była łatana.
Mimo sprawnej wymiany zdążyły mnie pociąć komary po kostkach. Założyłem koło i za raz pierwszym razem dobrze ustawiła się tarcza, więc miałem spokój z obcieraniem o klocki.
Powrót do Radomia przebiegł już bez dodatkowych atrakcji.

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 0

Popołudniu zelżał upal, tak więc można było się gdzieś ruszyć na rowerze. Wiele czasu do końca dnia nie zostało, żeby jechać gdzieś dalej, dlatego wybrałem się lubianą przeze mnie trasą do Iłży. Zresztą ciekawił mnie ten zjazd wąwozem, którym ostatnio nie próbowałem jeździć.
Do Iłży jechało mi się dobrze. Wiatr nie przeszkadzał, temperatura też była ok, chociaż w słońcu było już trochę za gorąco. Za Wierzbicą robi się ciekawiej, ponieważ teren i widoki już inne niż w okolicach Radomia. Do Iłży wjechałem tak jak zazwyczaj od strony Pakosławia.

Od razu skierowałem się na wzgórze zamkowe co by podjechać po samą basztę. Co raz łatwiej przychodzi mi pokonywanie tego podjazdu z czego się cieszę.

Po tym był czas do główną atrakcję, czyli wspominany zjazd wąwozem. Nigdy nim nie jechałem i zastanawiałem się czy jest on w ogóle przejezdny. Nie było się jednak czego obawiać, ponieważ płynnie można nim zjechać aż do szosy asfaltowej. Miąłem taką frajdę z zjazdu i podjazdu nim, że pokonałem go trzy razy, jednak na końcu podjazdu chyba osiągałem max swojej wydolności.

Potem zrobiłem sobie jeszcze popas pod basztą i zabrałem się tą samą drogą co przyjechałem do Radomia. Po drodze zaczęło straszyć burzą.

Kategoria Na popołudnie, Asfalt Komentarze 0

Trasa łatwa i przyjemna w sam raz na niedzielę po w miarę równym asfalcie.
Dzisiaj bez rękawiczek, bo musiałem trochę opalić dłonie. Dodatkowo przekonałem się, że Crossmarki chyba mają mniejsze opory toczenia niż Kendy SBE, a na pewno są dużo cichsze. Po piachu i błocie także idą lepiej.
Przed Krzyszkowicami rozpiął mi się łańcuch. Pierwszy raz odkąd używam spinki Srama. Ani nie było to pod górkę, ani nie jechałem szybko, ale akurat był taki wyboisty odcinek. W każdym razie wybaczam, bo spinka ma już prawie 7 kkm przebiegu i jest już wyrobiona. Tylko łapy sobie ładnie upaprałem od łańcucha, z nie lubię z brudnymi chodzić/jeździć. Czuję jakiś taki dyskomfort. Na szczęście piasek i woda z zalewu pozwoliły doprowadzić je do stanu używalności.

Wracałem przez Przytyk. Trochę było pod wiatr, ale bez tragedii. W Zakrzewie skręcam do Gulina zobaczyć czy nie zalało stawów. Wszystko było ok.

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 2

Z realizacją tego wypadu nosiłem się już od jakiegoś czasu, jednak nie miałem szczęścia do dobrej pogody w sobotę. Tym razem warunki okazały się doskonałe. Co prawda nie zrobiłem trasy dokładnie tak jak planowałem, ale o tym napiszę później.
Wstałem wcześnie rano jak na sobotnie standardy jeszcze przed 7. Za oknem słonecznie więc szybko po śniadaniu pojechałem na dworzec, aby zdążyć na pociąg do Skarżyska-Kamiennej o 8.30. O 9.30 byłem już w Skarżysku. Jadąc po zachodniej stronie zalewu złapałem zielony szlak pieszy na Wykus. Po przekroczeniu torów kolejowych przed Suchedniowem zaczęło się dziać. Szlak po ostatnich obfitych opadach zamienił się w strumień na przemian z błotnymi kałużami. Dało się jechać, ale często musiałem z buta pokonywać błoto, ewentualnie omijać lasem. Im dalej tym coraz częściej prowadziłem. W końcu otarłem do miejsca gdzie wody było po kolana, nie można było ominąć lasem i nie widać było jak długo się to ciągnie. Wróciłem się do leśnej szutrówki i tylko takimi drogami jeździłem przez lasy. Odpuściłem szlaki piesze, bo dzisiaj były one tylko dla piechurów i entuzjastów survivalu.
Szutrówką dojechałem niemal do Suchedniowa i dalej szosą do miejscowości Mostki. Tutaj zacząłem przeprawę z czerwonym szlakiem rowerowym. Prawie cały czas brukowaną drogą dotarłem do Starej Wsi. Ten odcinek dal mi w kość, ale po dotarciu do asfaltówki widok wynagrodził wysiłek.


Po ochłonięciu kierowałem się na Kamień Michniowski. W zamyśle chciałem czarnym szlakiem wjechać na wzniesienie, ale spodziewałem się, że może być z tym problem. Do trasy 751 dojechałem polną drogą przez miejscowość Orzechówka. Kamienie i wyrwy zrobione przez spływającą wodę tylko uatrakcyjniały podjazd i zjazd.

Po dojechaniu do początku szlaku na Kamień Michniowski widać było tylko błoto. Zrezygnowałem z podjazdu. Spróbuję następnym razem jak będzie sucho.
Wróciłem się przez Orzechówkę jeszcze raz do Starej Wsi i znów po kocich łbach pojechałem do Bronkowic. Tutaj poćwiczyłem intensywne podjazdy i przekonałem się, że ta najmniejsza zębatka z przodu jednak się przydaje, a podczas zjazdu dobre hamulce też są niezastąpione.




W Radkowicach wracam na czerwony szlak rowerowy i nim dotarłem do Starachowic. Pora było wracać, bo już się dobrze ujeździłem. Nad Kamienną przerwa na odpoczynek i popas, potem podjazd pod kościół i dalej w Ratajach następny postój na batonika i smarowanie łańcucha. Po tych czynnościach już bez przerw wracam przez Wąchock, Mirzec, Wierzbicę, Kowalę do Radomia. Wiatr zbytnio nie przeszkadzał. Zmęczony, ale zadowolony ze spędzonego dnia na rowerze wróciłem do domu.
Mapa:
Pokaż trasę GPS

Kategoria Asfalt, Cały dzień, Terenowo Komentarze 0

Jak zwykle w piątek po pracy wybrałem się na szybką rundę po okolicy. Obecnie długo jest jasno, więc jak już wróciłem był jeszcze czas na standardową pętlę w normalnych warunkach.
Samopoczucie: bardzo dobre.

Kategoria Asfalt, Szybki wypad Komentarze 0

Niestety rano musiałem zmienić plany na dzisiejszy wypad. Mając mniej czasu wybrałem się do Iłży na wzgórze zamkowe. Generalnie fajna jest to górka i jest tam kilka dróżek gdzie można potrenować podjazdy i zjazdy. Co prawda krótkie, ale można się na nich zmęczyć.
Dzisiaj trzy razy wjechałem na wzgórze. Nie było tyle spacerowiczów, jak ostatnio w niedzielę i można było trochę poszaleć przy zjeżdżaniu. Z resztą pogoda dopisywała i żałowałem, że nie miałem więcej czasu na rower.
Kilka fotek ze wzgórza zamkowego:

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 0

Po powrocie z pracy zrobiłem sobie małą rundę po okolicy. Szczególnie, że pogoda w Radomiu podobno przez cały dzień dopisywała, zaś w Warszawie było pochmurno. Miałem zrobić więcej kilometrów, ale nie chciało mi się już jeździć po ciemku. Na dodatek jakiś takie zimne powietrze. Oszczędzę siły na jutro.

Kategoria Asfalt, Szybki wypad Komentarze 0

Altana to najwyższe wzniesienie w województwie mazowieckim - zawrotne 408m n.p.m. Z wyjazdem w to miejsce nosiłem się już od jakiegoś czasu, ale czekałem na odpowiednią pogodę. Dzisiaj rano i w południe nareszcie była taka jaką lubię. Słoneczko grzało tak jak trzeba, jechało mi się wybornie.
Do Szydłowca dojechałem tak jak zazwyczaj przez Orońsko, Zaborowie i na miejscu przy zamku zrobiłem sobie mały popas. Po krótkiej przerwie czas na główną atrakcję dzisiejszego wypadu czyli prawdziwy podjazd. Do Huciska cały czas asfaltem.

Ostatni odcinek na Altanę wjechałem zielonym szlakiem. Trochę mokrawo było i mocno sfatygowane kendy czasami się uślizgiwały, ale dałem radę bez gleby. Szkoda, że nie dało się wejść na wieżę obserwacyjną, bo widok musi być niezły.

Potem był zjazd. Na pierwszy kilkudziesięciu metrach bałem się czy to bezpieczne na tych oponach jakie miałem i trzymałem za klamki, ale co tam raz się żyje. O dziwo obyło się bez niespodziewanych atrakcji. Dalej asfaltem bez dokręcania, a i tak po nierównej nawierzchni było 60 km/h.
W Szydłowcu znów zrobiłem popas i kierunek Radom tą samą drogą. Za Szydłowcem ucieczka przed burzą. Na szczęście udana. Od Zaborowa wróciła plażowa pogoda.

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 0