Od środy prognoza pogody informowała o dość silnym wiatr z kierunku południowo wschodniego. Znając swoją niechęć do jazdy pod wiatr, trzeba było wymyśleć trasę tak, żeby to zjawisko przestało przeszkadzać. Wiadomo, w lesie wiatr nie przeszkadza, czyli w kierunku wschodnim przejadę się Puszczą Kozienicką, a powrót byłby z wiatrem w plecy.
W Puszczy jak zawsze przyjemnie, tylko niestety sprawdziły się moje przypuszczenia. Od kilku tygodni nie było porządnego deszczu i większość dróg przypomina piaskownicę. Opony generalnie dają radę w piachu, ale miejscami jadę lasem. Przez większość czasu jadę szlakiem czerwonym (tzn. Droga Królewska).


Niektóre odcinki zostały zdewastowane przez wycinkę, ale odniosłem wrażenie że jest lepiej niż w ubiegłym roku.
Po drodze mijam między innymi Rezerwat Ponty. Miastowych przy wjeździe dokształcają takie tablice.


Dojeżdżam do szkółki leśnej w Przejeździe. Robię sobie przerwę, wyciągam z plecaka jedzenie z oddaje się konsumpcji, zastanawiając się czy dopadł mnie już jakiś kleszcz.
Rozpoczynam powrót. W dojeżdżam do drogi asfaltowej i z wiatrem w plecy wracam przez Przejazd, Cecylówkę, Mąkosy, Jastrzębie. Za Jastrzębią, odwiedzam sklep, bo bidon już wysechł. Dobre miejsce, szczególnie jak się jeździ bez zapięcia.
Potem przez Wojciechów do Wsoli. Tam ścieżką za cmentarzem i przez łąkę przy lotnisku w Piastowie. Zdziwiłem się, bo łąka wciąż jest podmokła. Dojeżdżam do Dąbrówek i stamtąd asfaltem już prosto do domu, przeklinając znów ten przeklęty wiatr.

PS: przed furtką prawie zaliczyłem glebę w SPD przy prędkości zero. Dobrze, że mnie przechyliło w stronę bramy :)

Kategoria Asfalt, Na popołudnie Komentarze 0